Zespół lęku uogólnionego

Czy osoba z zespołem lęku uogólnionego jest świadoma swojej choroby?

Jest to najczęściej występujące zaburzenie lękowe, które dotyka aż 5-8% populacji, przy czym dwukrotnie częściej dotyka kobiety.

Większość dorosłych posiadających tę chorobę zdaje sobie z niej sprawę i samowolnie poddaje się terapii.

Niestety, dzieci oraz młodzież cierpiące na to zaburzenie nie podejrzewają, że poziom ich lęku jest nieadekwatny do zagrożenia.

Bardzo często wymagają wtedy od innych osób nieustannego potwierdzania i uzasadniania, że są bezpieczne.


Przyczyny powstania lęku uogólnionego

Jak większość chorób na pojawienie się lęku uogólnionego wpływa wiele czynników. Duże znaczenie mają skłonności genetyczne: dziedziczenie oraz przekaźniki neurochemiczne.

Jeżeli osoba jest uwarunkowana na intensywniejsze niż inni odczuwanie bodźców, bardziej będzie przeżywać także wszelkie lęki.

Jednak istotne również mogą okazać się wpływy środowiskowe. Jeżeli w dzieciństwie człowiek obserwuje zbyt nerwowe reakcje swoich bliskich na większość informacji, będzie wykazywać nerwowe podejście do wszystkiego w przyszłości.

Także wyuczone przekonania i zachowania wyniesione z domu, będą miały negatywny wpływ na psychikę dorosłego.

Osoba myśląca, że nie poradzi sobie z pojawiającymi się trudnościami, wyszukująca potencjalnych i mało prawdopodobnych przyczyn porażki i stanów niebezpieczeństwa, jest bardziej narażona na wystąpienie u niej tego rodzaju zaburzenia.

Diagnoza zespołu lęku uogólnionego

Właściwą diagnozę może postawić w tym wypadku jedynie psycholog lub psychiatra, a w wypadku dzieci psycholog lub psychiatra dziecięcy.

Większej ilości informacji na temat choroby lub pomocy można poszukiwać w Poradniach Zdrowia Psychicznego. Ta placówka nie wymaga uprzedniego skierowania. Jeżeli wydaje ci się, że ty lub ktoś z twojej rodziny cierpi na zespół lęku uogólnionego wybierz się (z nim) do któregoś z tych specjalistów, on potwierdzi twoje podejrzenia i skieruje na indywidualną terapię.

Leczenie lęku uogólnionego

Najczęściej stosowaną metodą leczenia w przypadku chorych (szczególnie dzieci) cierpiących na lęk uogólniony jest psychoterapia. Może ona się odbywać indywidualnie albo grupowo.

Zalecana może być terapia behawioralna opierająca się na zrozumieniu przyczyn powodujących stany lękowe oraz nauce radzenia sobie z nimi, zazwyczaj poprzez treningi relaksacyjne.

Pomocna okazać się może również terapia psychodynamiczna, podczas której chory obnaża i rozwiązuje konflikty wewnętrzne powodujące zaburzenia.

Czasami w szczególnie ciężkich przypadkach stosuje się również farmakoterapię wspomagającą psychoterapię.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu uogólnionego